۱۳۸۸ مهر ۱, چهارشنبه



من و باباشه

خیلی وقته که ننوشته ام . سرم به چیزهای دیگری گرم بود.

دارم یک کتاب خیلی جالب میخونم .در مورد یک زن که لباس

مردانه میپوشد و وارد کلیسا میشود و به مقام پاپی میرسد .

هزاران سال از آن زمان میگذرد اوضاع کاملا دگرگون شده

ولی آیا هنوز در گوشه و کنار این دنیا ، حتی در قلب اروپا

این تفاوت به چشم نمیخورد؟

منظورم تفاوت فیزیکی نیست ،تفاوت انسانی است !

چقدر خوشحالم که در ایران نیستم .وچقدر خوشحالم که

دخترانم را از آن سرداب زمان نجات دادم ، حالا نوبت

آنهاست که نردبان را بپیمایند ، شاید که روزی به سطح

برسند .

باباشه در تمام این مدت کنارم بود .ازت متشکرم

که مرا فهمیدی !!!

دوست دارم باباشه

۱ نظر:

  1. سلام خانم مطیعی عزیز،
    مطلب جالب و زلالی بود میشد از پشت آن قلب مهربان یک مادر را دید!
    لطفا برای همه ما آرزوی به سطح آمدن کنید!
    همه ما بچه های ایران زمین!

    پاسخحذف